Een waterpolo wedstrijd om het kampioenschap.
“Ja!” “Morgen is het zover, het waterpolo kampioenen wedstrijd, als we kampioen worden jubelt de trainer tegen zijn familie thuis dan gaan het team een klasse hoger.”
“Geweldig man eindelijk gaan we het proberen, nee, niet proberen, het gaat gewoon lukken, zekerweten!”
“Vandaag nog even de laatste training, de puntjes op de i zetten zeg maar, nog een paar dingen oefenen, de tegenstander bespreken bijvoorbeeld.”
“Met name die grote aanvaller en die keeper ook, die heeft zijn zwakke punten.” “Zijn linker hoge kant kan hij niet zo goed bereiken, het schijnt ook dat een been niet sterk genoeg is.”
“Tja, om een sterk team te maken moet je dit soort dingen weten he’.” Vertelt hij tegen buurman waarmee hij s ’morgens nog even een bakkie koffie zit te doen.
“: Je moet als coach en als speler overal rekening houden wil je de beste worden, de mannen moeten vooral op hun voeding letten niet te vet.” “Eiwitten voor de spieropbouw, zo weinig mogelijk koffie, is ook niet goed voor je.”
“Zo nu je moet wel een wilskracht hebben omdat vol te houden, ik zou het echt niet kunnen,” “Ik weet wel dat je veel moet trainen om een beetje goed te worden, maar dat je je zoveel moet ontzeggen gaat mij toch wel een beetje verhoor buurman, ik lust graag een biertje en een sigaartje rook ik ook zo nu en dan.” “Dat is zeker ook uit ten boze dan?” Reageert Piet de buurman.
“Helemaal Piet!” “Niet roken, niet drinken alles voor de beste prestaties.
Nou, ik gaat naar het zwembad, over een vijftien minuten zijn de mannen er dus, we gaan er lekker tegen aan vandaag niet te gek, natuurlijk anders krijg je blessures!” “En blessures tijdens de training is niet leuk.” Dat moeten we dus voorkomen, nu groeten buurman, bedankt voor de koffie ik ga de mannen even nog bijschaven.
“Oké mannen!” Riep de coach tegen het team. “Morgen is de grote dag, zeker weten, we gaan dit varkentje even wassen.” “We gaan vandaag vooral bespreken hoe we het gaan spelen, want jullie begrijpen alleen van domweg trainen en op je voeding letten kom je er niet.”
“Je moet ook de tegenstander goed kennen, we hebben deze sessies eerder gehad, deze ochtend gaan we eerst dus de tegenstander bespreken, we weten allemaal wie het zijn, we hebben ze vaak genoeg zien spelen in andere wedstrijden op video en in het echt tijdens de toernooien.”
“Hoe gaan we dat doen trainer? Vroeg een van de mannen. “Is het de bedoeling ze allemaal te bespreken of de beste spelers of misschien degene waar ieder van ons tegenover komen te liggen?” “Dan zijn we nog wel even bezig zou ik zeggen.”
“Nee Gijs niet allemaal dat zou te veel zijn, maar wel je directe tegenstander als verdediger bijvoorbeeld dus die grote aanvaller van hen, echt ik heb gezien dat hij zijn zwakke punten heeft.” “Dit moet uit te buiten zijn mannen!”
En zo ging het verder die ochtend, het plan was de besproken dingen te beoefenen in het zwembad, alle belangrijke tegenstanders kwamen aan bod.
Het resultaat laat zich raden.
Het team werd kampioen, een heel enthousiast artikel in het streekblad Het nieuwsblad Het rondje deed er verslag over. En de tegenstander werd niet vergeten in dat artikel.
Hieronder het artikel.
Eerste waterpolo mannen waterpolo team van de Walrussen winnen kampioenswedstrijd.
Onder leiding van de bevlogen en fanatieke, maar reuze vriendelijke Klaas Bubbelbad won het eerste mannen waterpolo team de Walrussen de laatste maar zo belangrijke wedstrijd om het kampioenschap. In een magische wedstrijd waar de mooiste acties aan bod kwamen ging en het over en weer.
Beide teams gaven geen duimbreed toe, maar er werd niet gemeen gespeeld, wat vaak voorkomt bij deze wedstrijden. Beide teams hadden zeer veel respect voor elkaar, ook leek wel of ze samen getraind hadden, zo goed hadden ze elkaar in de gaten. Op het laatste moment echt, scoorde de aanvaller van de walrussen de winnende goal met een geweldige zwaai hoog uit het water ging de bal regelrecht zonder dat de doelman de kans had hoog in de linkerhoek van het doel.
“Dat was hem. Brulde de trainer-coach van de Walrussen die hadden we geoefend tegen zijn speler, nog geen vijf seconden later ging de zoemer ten teken dat het gebeurd was.
Tijdens het interview gaf de coach toe dat ze juist hier op getraind hadden, op deze kansen ze wisten waar de zwakke punten waren van de tegenstander en dat zette zoden aan de dijk.
Vertelde de coach. Ook mijn grootste respect aan de tegenstander en bedankt voor deze mooie en sportieve wedstrijd.
Dit team gaat het volgende seizoen spelen in de een na hoogste klasse en moeten nu door heel het land heen, ze zoeken nog veel meer echte sponsoren om dit allemaal mogelijk te maken.
Uw sportverslaggever Piet de Schrijver.
Chips wat is dat dan?
Wat is er in hemelsnaam gebeurd?” Vraagt Martin zich af. “Ik rij op de snelweg en plotseling zie ik van boven af mijn auto helemaal in de kreukels staan.”
“Barst ik lig er nog naast ook, he jij daar! blijf eens van die koeltassen af. Daar zit duur vlees in hoor, afblijven!”
Het lijkt erop dat ze mij aan het reanimeren zijn, maar het kan toch niet!
Martin zweeft weg en staat ineens aan een gouden poort, met nog een paar mensen. Een van hen heeft zijn hoofd in zijn hand, de andere is helemaal doorzeefd.
Er zijn een paar ouderen die gewoon oud zijn. Er staat ook een gebouwtje net voorbij de gouden poort.Er staat een grote atletische man met een klapbord in zijn hand.
Toen hij een paar minuten later door een grote gouden poort stapte, zag Martin dat de persoon die hij eerst van een afstandje had gezien bij het wachthuisje een prachtige atletische engel was.
Ik moet hem eens vragen wat dit voor een plek is, ik snap er helemaal niets van. Sprak hij tegen zichzelf. “He’ een engel?” Drong opeens tot hem door.
Ik ben toch niet dood? Voordat hij ook maar iets kon vragen, had de grote engel zijn vragen al beantwoord.
“Kijk eens wie we daar hebben!” De grote chef-kok uit Amsterdam.
“Ik ben Petrus en ja, ik ben een engel, een belangrijke!” Want ik controleer wie er binnenkomt, een voorbeeldje, die man daar, ja die helemaal doorzeefde met kogels is een grote bandiet.”
“Ja, die hoort niet in de hemel, die stuur ik door naar Lucifer! Wat overigens een prima kerel is, hoor.”
“Ik zie de vraag branden op je wangen en daar past een direct antwoord bij. Ja, je bent dood, je had een ernstig ongeluk op de snelweg en je probeerde te reanimeren, maar dat werkte niet. Anders was je hier niet.
De andere mensen zijn allemaal dood, het is vandaag een beetje druk. Ze zijn vandaag een beetje onvoorzichtig, hè?
“Er komen steeds meer wolken nu, elke wolk gaat weer naar een andere poort. Ja, Petrus 2 en Juda 1 zijn klaar voor vertrek.” U zou eigenlijk met de Petrus 2 meegaan, maar voor u heb ik een verzoek!”
Wij hebben vandaag een feest, heel bijzonder. JC is jarig, hij wordt 2014 jaar vandaag. Normaal organiseert hij de verjaardagen, maar nu natuurlijk niet. Deze keer mag ik het doen, alles ging goed, JC wilde een grootse BBQ voor iedereen met muziek en deze keer Gabriel als deejay.”
“Ook de BBQ was al bijna in kannen kruiken, maar de engel die dit ging doen is plotseling ziek geworden, dus ik dacht gelijk toen ik u zag arriveren, dat kan die Martin wel, dat is een beroemde chef uit Amsterdam, het is voor morgen, ook Jozef en Maria zijn van de party.”
“Zij gaan een dans demonstratie doen en ook een masterclass, ja ik zie je weer verbaasd kijken. Wat dacht je dat het hier een saaie boel was met alleen harp muziek? Nee hoor, het is hier best gezellig.
“JC heeft ook een x aantal gasten uitgenodigd vanuit de andere geloofsgemeenschappen, maar wie er daarvan komen kan ik je niet vertellen, maar er moet aan ieder rekening gehouden worden.
“Kom ik zal je aan een paar sleutelfiguren voorstellen, kijk daar is, JC daar achter de draaitafels, ik denk dat Gabi het nog een beetje moet leren
En daar hebben we Rafael en Michael die doen gewoon mee!”
“He hallo Martin? Wat gebeurt er?” “Je bent beetje voor beetje aan het verdwijnen! Ach ja, ik begrijp het al je bent sterker dan je dacht, beneden op de snelweg hebben ze het toch voor elkaar. Ze zijn je toch aan het terughalen, nu Martin geluk er meeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. “Jasses nu moet ik weer verder zoeken voor een kok, nou ja heeft Martin even mazzel dat hij nog even verder mag!”
Martin hoorde het in de verte toen hij weer heel snel door de lichte tunnel ging.
Martin, die uit een diepe bewusteloosheid ontwaakte, hoorde vreemde stemmen van verschillende mensen toen hij terug aan het keren was. “Meneer, meneer (met een paar tikjes op zijn wang) hoort u mij, niets zeggen nog rustig aan geen paniek. “Dat zuurstof maker niet aftrekken meneer! Wat wilt u zeggen? En Martin trok toch het masker af en zij tegen de hulpverleners, iets wat ze nog nooit meegemaakt hadden. Met veel moeite kwam het er uit. Au au, nou zeg wat ik nu weer meegemaakt heb! Drie maal raden wie ik gezien heb!
JC en de engel Gabriel als Deejay, echt waar het is daar prachtig aan de andere kant.”
De hulpverleners vielen bijna om van verbazing.
“De leider van de hulpverleners zei: “Oké mensen, laten we hem snel naar het ziekenhuis brengen, wat zij u daar?” ” Vroeg hij met ongeloof in zijn ogen.
JC is een dj?
Martin zegt met volle overtuiging: “Ja”.
“JC is dj!”
Onenigheid!
Op deze zondagmorgen was ik getuige van weer een ruzie tussen Piet en Anne, die sinds een half jaar samenwonen, Anne is wel eens een beetje jaloers en ik als buurman kan het allemaal horen die ruzies . En daar ben ik eigenlijk niet zo blij mee want dat verstoord mijn rust in huis. Die Piet kan er niks aan doen die is de rust zelve dat moet hij ook wel want hij zit bij de politie. En in tegenstelling van wat mensen vaak beweren, je moet wel wat in je mars hebben.
Ik heb hem er wel eens over aangesproken, hij vindt het ook heel vervelend dat geruzie van zijn vriendin. Maar deze keer was het echt wel erg, hoor! Je kon het woordelijk volgen wat Anne tegen hem stond te schreeuwen, wat hij ook probeerde om haar eindelijk eens tot rede te brengen hielp voor geen meter klaarblijkelijk want Anne werd steeds onredelijker.
Toen hoorde ik toch even een wat hardere stem van Piet die Anne vertelde dat ze kon vertrekken, want hier had hij geen zin meer in.
De zweer was voorgoed verpest vertelde hij haar, “Ga maar naar je moeder Anne, ik had beter moeten weten om het te proberen met jou te leven, je beschuldigt mij van ontrouw terwijl je zelf iedere keer als ik nachtdienst heb in de kroeg zit. Wat je daar uitvreet kan ik niet bewijzen, maar je bent door collega’s van mij gezien in verschillende kroegen. Dacht je soms dat je die dranklucht kon wegmoffelen met wat pepermunt, dom mens! Weg!” “Mijn Huis uit, neem je rotzooi mee en vertrek, ik ga even naar de garage mijn auto wegbrengen, een iets wat je drie dagen geleden beloofd had te doen voor mij, maar daar ben je te beroerd voor. Je beloftes na te komen bedoel ik dus.”
En zo ging het maar verder, Piet was deze keer echt boos, maar ja! Hij had wel een punt, het zijn mijn zaken niet, maar Anne scoort nu inderdaad niet hoog op de lijst van hulpvaardige mensen hier in de flat, integendeel dus.
Anne de laan uit gestuurd dus.
Trainen voor een belangrijke wedstrijd
Het waterpoloteam van Huisjes is vrijwel dagelijks aan het trainen, veel spelers vinden dat een beetje te veel van het goede en een delegatie van de spelersgroep protesteerde bij de trainer, die natuurlijk gelijk van leer trok.
“Om een goed team te hebben moet er getraind worden heren, dus trainen! Elke dag!”
“Anders vlieg je het team uit, dan zoeken we wel een ander voor jullie, voor jullie tien andere.”
“Nu trainer, dan kan u wel allemaal zeggen, maar u moet wel rekening houden dat we ook nog eens allemaal gewoon werk hebben, een van ons is nota bene brandweerman en heeft gisteren een dag lang zich beziggehouden met die grote brand in die fabriek.”
“Daar heb ik niets mee te maken, er moet getraind worden dan komen er resultaten! Niet trainen geen goed spel.”
“Jazeker helemaal gelijk trainer, maar je kunt ook overdrijven! En zo komen ook de blessures ieder heeft wel ergens pijn en dat is echt niet normaal trainer we zijn allemaal geen watjes we kunnen best wel wat hebben, ik werk normaal in de bouw en daar moet je toch ook sjouwen, maar ik heb al een paar keer verstek laten gaan, omdat ik spierpijn had van de training van de vorige avond.”
“Wij vinden voetballen best wel leuk, maar het moet wel een beetje normaal blijven, anders krijgt iedereen blessures. Dus wij dienen bij deze protest in, en we gaan hiermee naar de voorzitter, u mag dan wel van alles in uw hoofd hebben, maar u moet ook aan de mensen denken, ik denk dat u alleen maar aan resultaat denkt.
En daar ging de delegatie naar voorzitter Pieterse die natuurlijk thuis was, alvorens daarnaartoe te gaan heeft een van de delegatie leden natuurlijk wel even gebeld dat ze langs kwamen om het een en ander te bespreken.
De voorzitter had al een vermoeden waar het gesprek over zou gaan.
“Nu Martha! Ik denk dat we snel om een nieuwe trainer moeten zoeken, want er komt zo direct een delegatie van het eerste team aan de deur die over het een ander willen praten en ik denk dat ik al weet waarover!”
“Het moest er eens van komen. Ik denk dat ik het al een beetje aan heb zien komen. En eigenlijk had ik er zelf wat aan moeten doen, maar ja, je ziet dat het kampioenschap nadert en dan denk je dus snel dat het goed gaat omdat ze zo sterk trainen.
Ik vind soms ook dat de trainer van het eerste team een beetje veel overdrijft met zijn methodes van trainingen geven.”
“Voor een professioneel team met leden dat betaald wordt en dus niet hoeft te werken is het misschien oké, maar ja, onze spelers moeten een voor een doordeweeks gewoon aan het werk.
Ding dingdong, dongde de voordeurbel tien minuten later zoals de voorzitter voorspelde.
“Daar gaat de bel!” Riep Marga, de vrouw van de voorzitter.
“Ik doe hem wel open Piet, ik zie dat je nog een minuutje bezig bent, met je als de voorzitter van de club te kleden, je hoeft toch geen stropdas voor?” De meeste jongens ken je van kinds of aan, maar oké dat moet je zelf weten, het staat je wel netjes.”
“Ha Roept de voorzitter uit. Vrouw, ja deze heb je nog gekocht, doe die deur nu eens open, anders denken ze dat ik ze niet wil zien opeens, nog een paar minuten hoor, ik ben zo klaar.”
“Hallo jongens!” Verwelkomde Marga de delegatie van wel vijf spelers, waaronder natuurlijk de aanvoerder nadat ze de deur opende en de mannen ontwaarde.”
“Goedemiddag Mevr. Pieterse, u kent ons wel, een deel van het waterpoloteam. De aanvoerder stelt zich natuurlijk ook voor als Jan. Ze kennen elkaar natuurlijk best wel, want Marga komt ook vaak mee met de wedstrijden, en ze is de fanatiekste supporter. Maar Jan weet de etiquette als je bij iemand aan de deur komt, dan stel je je eigen voor. Ook als je denkt ze kennen mij dus het hoeft niet. Gewoon zeggen wie je bent en waarvoor je komt, zo hoort het!
In dit geval is het een belangrijk onderwerp toch wel dus best wel handig dat je beleeft blijft.
“U weet al zeker waarvoor we komen toch mevrouw? A! Kijk daar hebben we de voorzitter zegt Jan.
“Mijn oprechte excuses voorzitter dat we op uw vrije dag u komen storen, maar we vonden dit toch wel belangrijk te bespreken met u. Misschien heb ik aan de telefoon al iets verteld, maar het is natuurlijk altijd beter het persoonlijk te doen.”
“Kom binnen mannen, ik begrijp het wel, geeft niet hoort bij het baantje van voorzitter van een club. En jullie zitten ergens mee, anders komen jullie niet. En dat moet opgelost worden, vertel het maar!”
“Ja! Voorzitter. We zitten ergens mee, anders komen we u natuurlijk niet storen, we moeten praten over de trainer, hoor! We denken dat het in bol geslagen is, natuurlijk weten we heel goed dat het winnen van een competitie niet vanzelf gaat. Er moet natuurlijk getraind worden, maar zoals onze trainer het nu wil, dus elke dag een zware training en ook nog op een wedstrijddag vinden wij toch wat te veel van het goede, zoals u weet is een van onze brandweerman en hij kon vrijdag van de spierpijn niet eens de ladder op, zijn werk is zwaar en gevaarlijk genoeg en als men dan gehinderd wordt door spierpijn is datzelfde baantje helemaal levensgevaarlijk natuurlijk. En dat kan nooit de bedoeling zijn toch? En zo zijn er meer teamleden die er last van hebben. Er moet wat gebeuren voorzitter anders valt het team uit elkaar en dat zou zonde zijn van alle moeite midden in het seizoen.”
“Ja jongens. Jullie hebben helemaal gelijk, ik zag dit al aankomen eigenlijk, en waarom doe ik er dan niks aan denk je dan! Ja, geen smoesje te verzinnen daarover dus, we gaan hier onmiddellijk wat aan doen. Want midden in de competitie teamleden verliezen door dat ze geblesseerd raken of er geen zin meer in hebben is natuurlijk geen optie. Daar is de sportbond ook niet blij mee want dat verstoort de competitie natuurlijk, een half team kun je niet inzetten dus dan moet het team terug getrokken worden. “
“En het is natuurlijk helemaal zot omdat we nog een paar weken voor een hele belangrijke wedstrijd staan, het moet wel erg hoog zitten bij jullie als er enkele er zelfs overdenken er mee te kappen.” Zegt de voorzitter heel bezorgd.
“Blessures voorzitter, dat is het punt! Als je steeds, maar blessures krijgt waardoor je zelfs je gewone werk niet meer kan doen dan moet je toch wel een beslissing nemen en vaak is dat echt niet leuk. Maar ja, het werk is je brood en zonder centen gaat alleen de zon op.”
“Ik neem aan dat iedereen er zo overdenkt jongens, en geloof mij! Ik vind dat jullie gelijk hebben, die zak met geld komt niet altijd zomaar dus er moet ook nog gewerkt worden al is het om de contributie te kunnen betalen want dat moet ook nog, och heden waarom denk ik daar nu weer aan, dat slaat ook weer nergens op.” “Jullie argumenten snijden echt wel hout jongens, we moeten echt in gesprek met onze trainer want anders gaat het helemaal verkeerd. En als hij de trainingen niet veranderen dan moeten we een ander zoeken.”
Geen tien minuten later wist de voorzitter genoeg, in het bijzijn van de delegatie van het team belde hij de trainer op. Het gesprek was kort maar krachtig. De trainer sloeg helemaal door toen de voorzitter er ook maar aan begon, de man was nog niet eens uitgesproken en de trainer begon gelijk onredelijk te schelden en te raaskallen. Er was geen rede mee te vinden met de man, de voorzitter was even helemaal ondersteboven hiervan. Toen hij zich heel snel herpakte restte er maar een beslissing, hij kapte de scheldende man heel kalm af en zegde hem de wacht aan.
“Meneer van Water, u bent zeer onredelijk, er is klaarblijkelijk niet met u te praten. Ik ga zeer zeker niet meer met u in discussie, u beledigt mij en ook de teamleden en daar ben ik niet van gediend.” De man aan de andere kant van de lijn voelde opeens nattigheid en ontdekte dat hij te ver was gegaan deze keer en begon te smeken en te sputteren. Maar het kwaad was al geschied, hij had met de laatste tirades zich lelijk in de vingers gesneden.
“Nee Meneer van Water, u heeft bewezen dat het allemaal te veel voor u is, u kunt u persoonlijke spullen halen uit het kantoortje dat u gebruikte en kunt vertrekken, helaas moet ik erbij zeggen want u hebt echt wel de teams naar een ander niveau gebracht, maar we moeten een andere trainer zoeken.”
En meneer van Water was gek genoeg van het ene moment naar de ander niet eens boos meer, het leek wel alsof er een loden last van zijn schouders viel. En hij vertelde dit ook aan de voorzitter.
“Meneer de voorzitter, u hebt helemaal gelijk denk ik. Ik zal geen moeilijkheden maken, het is zelfs een pak van mijn hart dat u mij ontslaat, echt een last valt mij van mijn schouder, ik begrijp het nu, ik heb niet goed gehandeld en de mannen te veel onder druk gezet.”
“Ik verontschuldig mij hiervoor, ik zal morgen mijn spullen halen en dan is het klaar, ik denk dat ik eerst eens op vakantie gaat en van de rust genieten.”
Twee dagen later had een trainer van de andere teams de taak op zich genomen om tijdelijk de groep te trainen tot dat er een nieuwe trainer voor het eerste team gevonden was.
Alles liep als een zonnetje, er werd nu nog maar twee keer in de week getraind, wel stevig natuurlijk en de werkgevers van de teamleden waren er ook weer wat geruster op toen ze zagen dat hun personeel zonder blessures op hun werk kwamen.
En een paar weken later won het eerste team het kampioenschap met vlag en wimpel en zonder noemenswaardige blessures.
Een vervelende crisis
Petra, een vrouw van veertig alleen wonend en gescheiden, maar normaal contact met elkaar, moet een paar rekeningen betalen. En dat gaat even niet!
Wanhopig kijkt ze elke keer naar de cijfertjes op de account van haar bank op de computer, maar ze kan echt niet die rekeningen betalen van ziekenfonds haar auto die ze heeft moeten laten repareren ging voor want ze heeft die oude rammelkast broodnodig om naar haar werk te gaan, een schoonmaakbaantje in een motel langs een snelweg’ waar ze niet echt veel voor betaald krijgt. Ze woont in een klein dorp even buiten Haarlem, genaamd Halfweg, maar dat motel ligt bij Schiphol, en dat is best een eind rijden.
De garagehouder Andre heeft haar wel geholpen door een vriendenprijsje te rekenen voor de broodnodige reparaties. Ze is een tante van hem en hij vindt het vreselijk dat Petra een beetje in de put zit, en heeft haar in haar oren geknoopt geen domme dingen te doen. Ze zijn gelukkig buren en zijn vrouw is haar beste vriendin die tijdens haar vorige huwelijk ook een beetje de bietenbrug op ging.
De ex van Petra is helemaal geen slechte kerel, integendeel zelfs het ging gewoon niet samen, er waren te veel verschillen zullen we maar zeggen.
Ze hebben echt nog regelmatig contact met elkaar en de buurman, de garagehouder en zijn vrouw ook, en die twee hebben aan de bel getrokken bij Jan, de ex van Petra dus. Dat was niet zo moeilijk wan Jan woont een straat verderop. In het dorp.
Piekerend en verdrietig zoekt Petra door haar papieren om tegen beter weten in een oplossing te vinden om die hoge ziekenfonds rekening te betalen, het ziekenfonds heeft al een paar brieven gestuurd, de eerste kwam vier weken geleden, maar het lukte gewoon niet de rekening te betalen de tweede een paar dagen geleden dus met een waarschuwing dat ze toch echt moet betalen na drie weken, anders sturen ze de deurwaarder er op af en dan gaat het nog meer kosten. Die geeft je ook nog de kans, maar dan wel met die boete. Ze hebben al een beetje clementie getoond, beweren ze door te schrijven dat ze pas na drie weken de deurwaarder inschakelen. Maar ja, je moet wel je rekeningen betalen, dat snapt Petra ook, voor niks gaat de zon op.
Op een gegeven moment opperde Mirjam, de buurvrouw tegen haar man. “Laten we haar ex eens polsen! Want ze moet hulp hebben hoor, want dit gaat gewoon niet goed, ik denk ook dat ze niks eet want volgens mij heeft ze niks in huis, je weet het ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en alles probeer je maar op te lossen door ergens anders op te besparen en dat is vaak het eten. En op een gegeven moment eet je twee sneeën brood per dag met een klein beetje margarine erop voor de smaak. Gelukkig kwam ik jou tegen toen ik in de put zat, en ik ben weer helemaal gelukkig. En ik weiger de buurvrouw de put in te laten zakken.
“Ja, je hebt gelijk vrouw! Het is buitengewoon schrijnend dat een tante en nog een buurvrouw ook zo in nood zit.” Bromde Andre. “We gaan Jan bellen! Jan heeft nog wel wat achter de hand om haar te helpen, hij heeft een goede baan en best een aardige kerel. Het lijkt mij stug dat hij het fijn vindt dat Petra een beetje in de problemen zit, ik kan natuurlijk ook nog meer helpen, maar met zijn allen gaat het beter.’
En zo geschiede, Andre belde Jan nog in de middag op en vertelde hem hoe de vork in de steel zat.
“Jemig Andre dat wist ik niet, het is goed dat je belt, nu kan ik haar misschien helpen tenminste als ze het accepteert, want ze is een beetje eigenwijs dat weet je! Maar het is een heerlijke vrouw, het is alleen jammer dat het tussen ons niet ging, gelukkig zijn we als vrienden uit elkaar gegaan.”
“Ja, er zit een kop op bij deze dame, dat is een feit.” Antwoordde Andre met klem. “Maar deze keer heeft ze echt hulp nodig, anders komt ze op straat te staan als het echt verkeert gaat, haar auto is ook al niet veel soeps. Ik heb het vorige week bijna voor niks voor haar gerepareerd, maar er was van alles kapot en dat had ze denk ik niet kunnen betalen, die auto moet gewoon vervangen worden, anders kan ze niet eens meer naar haar werk, ik stel voor er vanmiddag er naartoe te gaan.”
Dezelfde middag stonden ze met zijn tweeën voor haar deur.
Petra was heel verrast toen ze de twee mannen voor de deur zag staan en toen ze hoorde wat de reden was dat ze voor de deur stonden werd ze wel een beetje emotioneel.
“Petra! Waarom zeg je niks als we elkaar spreken, je weet toch dat ik je kan helpen, ik zie je elke dag op het werk!” Zei Jan tegen haar, met de deur in huis vallend.
Jan werkt ook in hetzelfde motel waar Petra werkt, maar hij is een van de koks, Souschef zelfs! Een verantwoordelijk baantje waar hij inderdaad wat meer verdient als Petra. Toen zij uit elkaar gingen waren ze overeengekomen dat er geen alimentatie betaald hoefde te worden, Petra heeft immers ook een baan zei ze zelf.
“Ik durfde niet Jan, het is gewoon mijn eigen schuld, want ik heb een paar stomme dingen gedaan wat veel geld kostte en daar schaam ik mij een beetje voor. Ik had gewoon beter moeten opletten Jan!”
“Wat heb je dan gedaan of gekocht om zo krap bij kas te zitten Petra? Zo weinig verdien je nu ook weer niet, het is een rotbaantje dat schoonmaken, maar je zegt zelf altijd, iemand moet het toch doen! En ik heb niet idee dat je het met tegenzin doet, integendeel zelfs als ik je tegenkom, sta je te vrolijk te fluiten.
“Ik heb iets besteld op het internet en dat is nooit gekomen en met mijn stomme kop heb ik het twee keer gedaan omdat ik dacht dat ik het niet goed had gedaan toen het maar niet kwam! Nu ben ik tienduizend euro kwijt, door een stommigheid als ik een beetje beter op mijn bank site had gekeken had ik gezien dat ik het wel degelijk had overgemaakt.”
“Heb je bank niet gebeld dan? Dat had je moeten doen Petra! Zei Jan tegen Petra toen ze heel beteuterd keek.
“Jawel Jan! Heb ik gedaan, maar ze vertelde dat ze niets voor mij konden doen omdat ik het zelf heb gedaan, er waren geen verdachte handelingen gedaan ergens anders vandaan.”
“Ja, dat klopt wel wat ze daar zegt Jan! De bank gaat gelijk na waar vandaan en waar de storting heen gaat, dat kunnen ze allemaal zien. Ze kunnen ook zien of het door een ander gedaan is.” Beaamde de garagehouder stellig alsof hij het zelf bij de hand heeft gehad, wat gelukkig niet zo was.
“Nu dat gaan we nog even uitzoeken, opperde Jan. Maar eerst moeten we wat aan die rekening toen Petra! Nee, niet protesteren dame, je mag het zelf terugbetalen als je wil, daar kun je jaren over doen als het moet.”
“Ik ga die drieduizend euro betalen en dan ben je daar van af. Zoals ik al zei je betaalt het maar terug als het kan en in kleine stukjes, je moet nu eenmaal verzekerd zijn hoor Petra want anders kun je de dokter niet betalen als het nodig is.”
Petra protesteerde wel natuurlijk, ze vond dat het haar eigen schuld was en dat ze het zelf moest oplossen, hoe wist ze nog niet natuurlijk.
“O Jan snifte ze toen het tot haar doordrong dat ze geholpen werd door deze goede mannen. Wat ben ik jullie dankbaar dat jullie mij willen helpen, ik weet inderdaad niet hoe ik het had moeten oplossen.
“Het is al goed Petra, het wordt opgelost echt! Jan was blij dat hij zijn meisje ook al is het zijn ex kan helpen.
“Ik wil niet dat jij in de problemen zit lieverd, dat is niet goed! We gaan er gelijk wat aan doen, de koe bij de horens pakken zeg maar. Je moet mij die gegevens van die verzekering geven waar de rekening voldaan moet worden, het beste is mij die brief te laten zien, dat is privé, dat weet ik maar zo gaat het beste.” Er moet natuurlijk van alles opgeschreven worden.”
“Hier is de brief Jan, je mag best weten wat er in staat, maar ik denk dat je het gewoon moet storten, o jeetje ik ben helemaal in de war, het is beter dat jij het even leest. ” En Petra gaf de brief aan Jan die eigenlijk alleen zocht naar waar het geld heen moest. Plots kwam hij ook met een andere maatregel om Petra niet nog meer in de problemen te laten komen.
“O ja, jij gaat voortaan met mij mee naar het werk als het kan. Die auto van je is niet zo betrouwbaar, heb ik begrepen van iemand die dat weten kan!”. Zei Jan met een besliste toon. “En we gaan met de manager praten of jij niet een beter rooster kan krijgen, want dat in de nacht rondrijden daar op die snelweg is ook echt niks.”
Een half uurtje later na wat gebel omdat Jan dat toch beter vond was het allemaal in kannen en kruiken, iedereen blij dus ook het ziekenfonds. Die heeft natuurlijk ook liever dat alles goed gaat, zij zitten ook niet te wachten op nare situaties bij hun klanten, dat is niet goed voor de klandizie zeg maar. Petra helemaal door het dolle heen, ze hebben gelijk ook haar werk gebeld en gepraat met de manager, ze hoefde niet eens te komen. De man begreep gelijk wat Jan wilde proberen en ja, Petra kreeg zelfs een andere rooster, zij mocht voortaan de dagdienst draaien, tijdens de dag zijn er natuurlijk ook schoonmakers nodig. Er kwam zelfs een andere functie vrij in de toekomst, waarbij de man al aan haar gedacht had om het haar aan te bieden, ze moest wel voor de vorm even officieel daarvoor solliciteren.
Door een beetje nadenken en empathie voor elkaar is alles op zijn pootjes terechtgekomen.